بسم الله الرحمن الرحيم و الصلاة والسلام علي محمد و آله الطاهرين
در تفسير آيه سوم سوره حمد يعني آيه شريفه الرحمن الرحيم بايد بيان کنم که اين آيه دو صفات خداوند است که در روايتي مي فرمايد که هر بنده اي از من مرا به اين دو صفت قسم بدهد هر چه بخواهد به او خواهم داد.
با توجه به اين روايت چند نکته قابل توجه است:
نکته اول اينکه: خداوند رحمت را بر خود واجب دانسته تا به خلق خودش از انسان تا ديگر مخلوقات ارزاني بدارد و فرقي برايش ندارد که مسلمان باشد يا غير مسلمان.
نکته دوم اينکه: رحمان يعني کثرت نعمت يعني خداوند نعمات خود را در بعضي مواقع زياد از حد به بندگان عنايت مي کند ولي اگر انسان نعمت را کم يا زياد دريافت مي کند دليل بر ظرف وجودي انسان است که هر کسي به قدر ظرف خود نعمت دريافت مي کند.
شکر نعمت نعمتت افزون کند.
نکته سوم اينکه: رحمان و رحيم هر دو از ريشه رحمت هستند ولي با دو فرق.
فرق اول اينست که رحمت صفت دروني است و رحيم صفت بيروني؛
فرق دوم اينست که رحمانيت عمومي است و رحيميت خصوصي که مختص به مومنين است؛
فرق سوم اينست که همانطور که گفته شد رحمن بمعناي کثرت است و رحيم بمعناي دوام.
درباره این سایت